پاره پاره شدنم را خوب تماشا کردی و سکوت کردی، نسیمی وزید و هر تکه به طرفی پرتاب شد، و خم به ابرو نیاوردی،

بر رودی پر خروش و طغیان گر، تکه ای افتاد که آن را با خود به دریا برد، دریای بیکران و آرام زندگی.

.

.

.

و من اکنون آرامم بدون تو.

و خوشحال از این آرامش.

تو را ندارم و خوشحالم که نیستی تا آزارم دهی.

این آرامش را برای همیشه حفظ خواهم کرد.

بی تو...

زندگی بی تو چه زیباست...

نوشته شده در سه شنبه 90/4/21ساعت 12:34 عصر توسط نظرات ( ) | |